Papa en mama uiten hun gevoelens misschien niet elke dag openlijk, maar ze tonen hun liefde door middel van vreemde, hartverwarmende en vaak grappige gebaren. Soms kan het irriterend zijn – tot het op een dag tot je doordringt: het mooiste geschenk in het leven is de stille geruststelling dat iemand altijd voor je klaarstaat, en voor hen kom je altijd op de eerste plaats, wat de wereld er ook van vindt.
Verhaal 1
Opgegroeid met een alleenstaande vader, ben ik iemand geworden die bijna alles aankan: lampen vervangen, bedrading installeren en zelfs een auto reviseren. Dankzij hem heb ik een passie voor voertuigen ontwikkeld en ben ik taxichauffeur geworden.
Nu, als mannelijke passagiers instappen, staar ze me ongelovig aan. Het is ook ze nog nooit een vrouw achter het stuur gezien. Als ze hebben gehoord dat ik ze kan aftroeven en meer push-ups kunnen doen dan de meesten van hen! © Karamel / VK
Verhaal 2
Op mijn zeventiende begon ik me een buitenbeentje te voelen: klein, roodharig, sproeterig en constant geplaagd. Ik probeerde het allemaal te verbergen met zware make-up, donkere haarverf en wijde kleding. Mijn vader verplaatst de verandering op en vroeg waarom vriendelijk.
Uiteindelijk stortte ik in en vertelde hem alles. Hij glimlachte en zei: “Irene, je bent zeker klein, roodharig en je benen zijn niet zo lang als die van een supermodel. Dat maakt je uniek! Je bent prachtig – net als ik.” Op de een of andere succesvolle manier die woorden die ik mezelf te accepteren. © Onbekende auteur / Pikabu
Verhaal 3
Elke keer als mijn vader thuiskwam, verzon hij verhalen als: “Raad eens wie ik onderweg naar huis zag? Een enorm konijn onder een lantaarnpaal!” Mijn moeder en ik speelde dan afgebroken mee. Dan maakt hij een grote chocoladereep en zei: “Het konijn zei dat ik je dit moest geven!”
Ik ben nu 24, en ik val nog steeds in dat flauwe konijnenverhaal ook ik 6 ben. © Gehoord / VK
Verhaal 4
vervolg op de volgende pagina
