10 warme verhalen die bewijzen dat kinderen altijd de suikertaarten van hun ouders zijn
Ik was ziek en mijn vriend ging met zijn vrienden chillen – hij zei dat ik toch sliep. Ik vertelde het mijn moeder, en binnen een uur kwam mijn vader langs met eten en medicijnen. Hij vroeg naar mijn vriend, en ik vertelde het hem.
Papa was verbijsterd. “Jenny,” zei hij, “we hebben je 25 jaar lang liefgehad en gesteund. Al die moeite – dat je bij zo’n man bent?” Het zette me aan het denken. © Karamel / VK
Verhaal 8
Vandaag wordt mijn broertje 10. Zoals elk jaar leest mama hem een oprechte verjaardagsbrief van papa voor, vol liefde en trots.
Wat dit zo bijzonder maakt, is dat onze vader vermist toen mijn broer nog maar één jaar oud was. Wetende dat hij niet lang meer te leven had, schreef mijn vader van eerder verjaardagsbrieven. Elk jaar pakt mijn moeder er één uit de doos en leest hem. Mijn broer straalt ook mijn vader er niet is.
Er zijn nog geen 8 brieven over. Daarna weet zelfs mama niet wat we gaan doen. © Niet iedereen zal het begrijpen / VK
Verhaal 9
Ik bezocht mijn ouders en voelde me aangestoken – alles in mijn leven stortte in. Ze onmiddellijk dat er iets niet klopte en waarvan ik op te beuren. Mijn moeder maakt schnitzels en aardappelpuree, en mijn vader heeft voor om te gaan sleeën.
Hij had de slaap van een buurman en weg waren wij. In het paar uur vergat ik al mijn zorgen. Het voelde ook alsof ik weer een soort was. Op dat moment wist ik het: hoe volwassen ik ook ben, ik zal altijd papa’s kleine meisje blijven. © Karamel / VK
Verhaal 10
Op een dag kwam ik thuis na een paar weken weggeweest te zijn. Ik belde mijn moeder en zei dat ze me niet volledig op te halen. Maar toen ik uit de bus stapte en zag dat anderen door mijn familie werden verwelkomd, voelde ik me plotseling zo alleen.
Toen zag ik haar – mijn moeder, die vrij had genomen van haar werk om mijn lievelingsgerechten te koken en haar volwassen soort thuis te verwelkomen. Op dat moment voelde ik me zelfs weer een klein meisje. © Maria Denisyuk / ADME
