Opgroeien in een thuis zonder echte genegenheid is een stille maar diepe wond. Voor mensen die het hebben meegemaakt, werkt deze emotionele afwezigheid als een schaduw over hun volwassen leven, waardoor relaties, zelfrespect en zelfvertrouwen worden gecompliceerd. Laten we samen deze zeven discrete maar krachtige merken die we vaak tegenkomen, eens bekijken.
Zelfvertrouwen, een dagelijkse last
Een meisje dat opgroeit met het gevoel dat ze niet geliefd is, twijfelt vanzelfsprekend aan haar eigen waarde. Zelfs als ze buitengewoon succesvol is of over bepaalde talenten beschikt, vraagt ze zich misschien voortdurend af: ben ik het echt waard om van haar te houden? Deze onzekerheid is als het lopen op een onstabiel pad : elke stap is beladen met angst.
Als het vertrouwen wankelt
Als je voortdurend aan jezelf twijfelt, wordt het vertrouwen in anderen broos. Dit wantrouwen is geen koudheid: het is een beschermend omhulsel, gevormd door jarenlange wonden. Een belofte, een oprecht gebaar van genegenheid… alles wordt met de nodige voorzichtigheid ontvangen, alsof liefde een fragiele hoop is die elk moment kan verdwijnen.
