Mijn hart bonsde terwijl ik probeerde kalm te blijven voor mijn kinderen. “Waarom doen jullie niet allebei de afwas terwijl ik alles klaarmaak?” Ik stelde voor en stuurde ze de keuken uit. Toen ze weg waren, rende ik de tuin in, Ravi’s boodschap echode in mijn hoofd. Ik liep naar de vuilnisbakken, mijn handen trilden toen ik het deksel van de eerste optilde. Niets ongewoons, gewoon ons gebruikelijke afval. Maar toen ik het tweede vat opende, bevroor ik. Binnenin, gewikkeld in een oude deken, zaten een verzameling handschoenen, een paar kleine gereedschappen en een niet-geëtiketteerde fles met een mysterieuze vloeistof. Paniek overviel me.
“Mam? Het gaat goed met je? Ik schrok van Isla’s stem. Ik sloot snel het deksel en draaide me met een geforceerde glimlach naar haar om.
“Het gaat goed met me, mijn liefste. Ik kijk er gewoon een beetje naar. Kom binnen, ik zal er zijn.
Zodra Isla uit het zicht was, belde ik het kantoor van de sheriff.
