De arme studente trouwde met een 60-jarige man. En na de bruiloft vroeg hij haar in de slaapkamer om iets waardoor ze VERLAMD raakte…

“Ik wil dat je me ‘papa’ noemt.”

Anna stond verstijfd van verbazing door het verzoek. De woorden troffen haar als een klap op haar borst en lieten haar buiten adem achter. Ze staarde hem sprakeloos aan. Hij vervolgde:

Het is geen verdraaide fantasie. Ik heb je altijd zo gezien. Ik kende je ouders al jaren… Ik heb je zien opgroeien. Ik wist altijd al dat je ooit van mij zou zijn. Ik heb je familie geholpen toen ze het nodig hadden. Ik heb ervoor gezorgd dat alles tot dit moment leidde. Nu ben je van mij.

Anna voelde een rilling over haar lichaam lopen toen ze besefte hoe groot zijn obsessie was.

Dit was niet zomaar een gearrangeerd huwelijk – het was de laatste stap in een zorgvuldig uitgedacht plan dat hij lang geleden had georkestreerd. Ze was niet zomaar zijn vrouw – ze was het resultaat van manipulatie en controle.

Een traan rolde over haar wang terwijl de druk van de werkelijkheid tot haar doordrong. Ze besefte nu dat ze niet alleen haar vrijheid kwijt was, maar ook haar gevoel van eigenwaarde.

Maar die nacht veranderde er iets in Anna. Een stille vastberadenheid welde op door de angst heen. Ze kon niet blijven. Ze zou zich niet laten vangen in een leven gebouwd op dwang.

Toen de dag aanbrak, glipte Anna door de poorten van het landhuis, haar hart bonzend, maar haar stappen vastberaden. Ze had geen plan. Ze wist niet wat er buiten de hoge muren van het landgoed wachtte. Maar voor het eerst lag haar toekomst in haar handen.

En zo begon Anna haar reis: niet alleen om te ontsnappen, maar om te herontdekken wie ze werkelijk was.