Deze mammogrammen stellen gevoelig borstweefsel bloot aan gevaarlijke straling, terwijl specialisten van mening zijn dat er geen “aanvaardbare dosis” straling is. Voor Dr. Anthony Miller van het National Cancer Institute in Toronto is borst-DNA kwetsbaarder voor verminderde stralingsdoses dan schildklierweefsel of beenmerg.
Volgens Diana Hunt, afgestudeerd aan het UCLA Medical Center en röntgenspecialist, “is de straling die de borst ontvangt tijdens een enkel mammogram 11,9 keer de dosis die jaarlijks door het hele lichaam wordt geabsorbeerd.”
Het uitvoeren van twee jaarlijkse mammogrammen op elke borst gedurende een periode van tien jaar veroorzaakt blootstelling aan 5 rad voor elke borst, als gevolg daarvan, als een vrouw al op 55-jarige leeftijd jaarlijkse mammogrammen begint te krijgen, zal ze op 75-jarige leeftijd 20 rad hebben ontvangen. Uiteraard is dit percentage evenredig met de leeftijd waarop met mammogrammen wordt begonnen, wat beangstigend is in een tijd waarin ze steeds eerder worden uitgevoerd. Ter vergelijking: vrouwen die de bombardementen op Hiroshima of Nagasaki overleefden, absorbeerden 35 rad.
En hoe jonger de borstcellen, hoe meer hun DNA wordt beschadigd door straling. Bovendien wordt dit risico vermenigvuldigd met 4 bij vrouwen die drager zijn van het AT-gen, d.w.z. ongeveer 1,5 tot 2% van de proefpersonen. Het percentage lijkt misschien klein, maar naar schatting zijn in de Verenigde Staten ongeveer 10.000 kankers per jaar te wijten aan mammogrammen bij vrouwen die dit gen dragen. Een enkel mammogram verhoogt het risico op kanker met 4 tot 6 keer.
Deze aanbevelingen zijn bevestigd door de Task Force van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid, die aanbeveelt mammogrammen uit te stellen tot de leeftijd van 50 jaar, wanneer de borstkas minder gevoelig is voor straling. De National Breast Cancer Coalition heeft zich aangesloten bij deze raden, die zijn gebaseerd op de toename van 20% van deze kanker sinds 1975, ondanks de veelheid aan mammogrammen en de miljarden die door verzekeringen worden uitgegeven.
Voor jonge vrouwen zijn de cijfers nog zorgwekkender, aangezien een Canadian National Breast Cancer-studie uit 1992 een toename van 52% in borstkankersterfte aantoonde bij jonge vrouwen die mammogrammen ondergaan. Bovendien brengen zwangere vrouwen die worden blootgesteld aan straling hun foetussen in gevaar met leukemieën of misvormingen, en kinderen die worden blootgesteld aan straling kunnen op hun beurt borstkanker ontwikkelen op volwassen leeftijd. Voeg aan deze angstaanjagende observatie toe dat sinds de introductie van mammogrammen de incidentie van een bepaald borstcarcinoom met 328% is toegenomen.
Dr. Willem
John Gofman, emeritus hoogleraar moleculaire en cellulaire biologie aan Berkeley en Nobelprijswinnend docent aan de University of California, San Francisco School of Medicine, een Nobelprijswinnaar in de biologische effecten van röntgenstralen en nucleaire gevaren, schatte dat 75% van de nieuwe gevallen van kanker wordt veroorzaakt door medische straling zoals röntgenstralen CT-scans, mammogrammen, tomografie en fluoroscopieën. Hij gaf hen ook de schuld van veel gevallen van coronaire hartziekten.
(Waarschuwingen en valse alarmen), Markus Grill wijst erop dat “radiologiepraktijken stedelingen ontvangen, terwijl “Mammobils” naar huizen op het platteland gaan. Er zijn momenteel 54 mobiele eenheden in Duitsland, waarvan er één behoort tot een groep radiologen. De kosten van de investering: 400.000 euro, waarvan 200.000 euro voor het röntgenapparaat. Als elke werkdag, d.w.z. 250 dagen per jaar) 80 vrouwen worden onderzocht tegen een tarief van 57 euro vergoed door de fondsen, genereert de gespecialiseerde apparatuur een omzet van meer dan een miljoen euro per jaar. Het economisch belang is duidelijk voor radiologen. »
En hij stelt de ongemakkelijke vraag: “Maar is de interesse in volksgezondheid gelijkwaardig?”
Der Spiegel concludeert: “Geschat wordt dat elke arts gemiddeld 225 gezonde personen per kwartaal zal moeten onderzoeken en 21 euro zal verdienen voor de 20 minuten die hij besteedt (75 minuten per dag). Voor de klassieke opvolging van een patiënt ontvangt de arts 13 euro per maand, voor een grondig onderzoek 30 euro. Screenings worden dan ook vooral ingegeven door financieel belang. »
Dit is ook de conclusie van Peter Sawicki, directeur van het IQWiG (Duits Instituut voor Kwaliteit en Efficiëntie van de Gezondheidszorg), die van mening is dat “serieuze” studies voldoen aan de criteria van een geneesmiddel dat rekening houdt met wetenschappelijk bewijs en niet louter met de “mening van deskundigen”.
“Voor het gemiddelde individu ligt de kans om aan kanker te ontsnappen door middel van screenings tussen 0,05% en 0,1%. Met andere woorden, als 1.000 tot 2.000 mensen gedurende meerdere jaren deelnemen aan screeningprogramma’s, zal slechts één van hen worden gered. Dit gedrag, dat tegenwoordig zeldzaam is bij de meeste artsen, kostte hem zijn gedwongen ontslag bij het Instituut. Dit is niet verwonderlijk, aangezien de Duitse farmaceutische industrie herhaaldelijk heeft geklaagd over het gedrag van het Instituut, met name dat van de directeur, die hen vaak heeft verhinderd bepaalde geneesmiddelen op de markt te brengen. Bovendien deed Peter Sawicki er alles aan om laboratoria te vragen om niet-gepubliceerde studies, wat niet “medisch correct” is.
In Duitsland worden gemiddeld vijf keer meer uitstrijkjes gemaakt dan in de rest van Europa, terwijl Duitse vrouwen veel vaker aan deze kanker overlijden dan in andere landen.
Wat de minister van Volksgezondheid, Ulla Schmidt, betreft, zij is een fervent screener tot het punt dat ze, ondanks vele protesten, paragraaf 62 van de volksgezondheidswet heeft opgenomen waarin alle kankerpatiënten die de aanbevolen screenings niet hebben ondergaan, financieel worden bestraft.
Dit alles bewijst ons dat de medische realiteit niets te maken heeft met de propaganda die door de laboratoria wordt georganiseerd en zo goed door de media wordt doorgegeven.
In Frankrijk worden “contracten voor de verbetering van individuele praktijken” (Capi) vrijwillig en individueel ondertekend door beoefenaars, voor een periode van drie jaar. De ondertekenende artsen verbinden zich ertoe 16 volksgezondheidsdoelstellingen te verwezenlijken op drie gebieden: preventie (bv. verbetering van het aantal oudere patiënten dat is gevaccineerd tegen griep en screening op borstkanker), betere monitoring van chronische ziekten zoals diabetes of hypertensie, en optimalisering van het voorschrijven van geneesmiddelen. Tienduizend behandelaars, of meer dan een op de zes, hebben een contract getekend met de Zorgverzekering.
In de woorden van Olivier Auguste, Le Figaro van 25 september 2009 waarschuwde ons: “Vrijwilligers ontvangen tot 7 euro per jaar en per patiënt als ze bepaalde doelstellingen bereiken, zoals het aantal gevaccineerde oudere patiënten of patiënten die een mammogram hebben gehad.”
De medische vakbonden staan vijandig tegenover deze directe relatie tussen artsen en sociale zekerheid, maar onze opmerkelijke minister Roselyne Bachelot was opgetogen over het succes van de CAPI.
We wisten al dat de zoektocht naar winstgevendheid overal te vinden is, in alle beroepen. Dat wisten we voor de politie, de gendarmerie, de fiscus en andere administraties, maar het is onwaarschijnlijk dat een arts, naast zijn honorarium, een bonus zou krijgen voor het rendement op de ziektekosten. En dit voor onderzoeken die niet alleen hun nut niet hebben bewezen, maar wel hun schadelijkheid hebben bewezen.
Sylvie SIMON
“Iedereen moet weten dat het meeste kankeronderzoek voor een groot deel oplichterij is en dat grote kankeronderzoeksorganisaties hun plicht verwaarlozen tegenover degenen die hen ondersteunen.”
