Ooit waren deze bescheiden objecten, die tegenwoordig worden beschouwd als overblijfselen uit de oudheid en nauwelijks in aanmerking worden genomen, de pijlers waarrond een vereerd ritueel werd gebouwd. Van de jurken die tijdens huwelijksceremonies werden gedragen tot de uniformen die op de middelbare school werden gedragen, inclusief de zorgvuldig gerepareerde spijkerbroeken, zij waren het die de draden weefden die de kwestie van het bestaan met elkaar verweven. Elke rol had een verhaal, een stukje van iemands leven dat deel uitmaakte van zijn bestaan. Je kunt bijna de gestage cadans van de naaimachine horen die harmonieert met de radio, de stille concentratie en het zeldzame gekreun van wanhoop of opgetogenheid over prestatie.
Daarnaast moet je eens kijken naar oma’s kwarkmuffins met vanillepudding; vanaf nu maak ik alleen nog maar deze muffins.
Het vinden van deze spoeltjes in oma’s verzameling naaibenodigdheden is analoog aan het vinden van een tijdcapsule; Het is een fysieke verbinding met een vervlogen tijdperk waarin ambachtelijke kunst geen luxe was, maar eerder een manier van leven. Tegelijkertijd is het een aangrijpende herinnering aan de nauwgezette zorg die aan elke steek wordt besteed, aan de vreugde die voortkomt uit het helemaal opnieuw maken van een item, en aan de voldoening die voortkomt uit inventiviteit en catering.
Tegenwoordig, te midden van onze inspanningen om onze impact op het milieu te verminderen en de kunst van geïndividualiseerd vakmanschap nieuw leven in te blazen, hebben deze molens hun status als eenvoudige artefacten overstegen en zijn ze overvloedige bronnen van motivatie geworden. Het is absoluut noodzakelijk dat we nadenken over de kwaliteiten van doorzettingsvermogen, de pracht van vakmanschap en het belang van het behoud van traditionele ambachten om ons leven een gevoel van doel en doelgerichtheid te geven. In dezelfde geest als de draad die ze ooit hadden, is hun verhaal een voortdurende keten die is verweven door het historische verleden en ons naar de lange termijn stuwt.
