Ella luistert naar de teksten van Tom | Bron: Midjourney
“Leg uit? In het bijzijn van iedereen? Dat ben je me verschuldigd, nietwaar? Vroeg ik, mijn handen trilden maar mijn stem vastberaden. De taart, ooit een symbool van feest, zat nu tussen ons in – een bruut verraad.
Tom keek om zich heen, het gewicht van de ogen op hem was te zwaar om te dragen. ‘Het spijt me,’ fluisterde hij, maar de woorden waren hol, verloren in de bredere echo van zijn bedrog.
Wanhopige Tom | Bron: Midjourney
Het feest was voorbij. De stilte sprak boekdelen. Geen gelach meer, geen geklets meer. Gewoon een kamer vol mensen die verbijsterd zijn door de waarheid die op een taart van $ 30 te zien is.
Tom probeerde te spreken, om een greintje waardigheid te sparen, maar zijn uitleg wankelde in het aangezicht van de onmiskenbare waarheid die voor iedereen zichtbaar was. ‘Het was een vergissing,’ herhaalde hij, maar de woorden klonken hol en nietszeggend.
De lege kamer nadat de gasten zijn vertrokken | Bron: Midjourney
De een na de ander verontschuldigde zich en vertrok, een spoor van koude, niet opgegeten taarten en gebroken beloften achterlatend. Uiteindelijk bevond Tom zich alleen in het centrum van de chaos die hij had veroorzaakt, geïsoleerd zelfs in zijn pogingen om het uit te leggen.
De laatste gast vertrok, de stilte van het huis was oorverdovend. Ik zat in de stilte, de restanten van het feest om me heen, en dacht na over alle dingen die Tom en ik samen hadden opgebouwd.
