Op een dag kwam het nieuws: ik had terminale kanker. Hij had nog maar weinig tijd. Ze wilde Hugo voorbereiden op wat er zou komen. Hij weigerde te luisteren. Zelfs in het ziekenhuis hield hij zijn schild op.
De belofte van een openbaring
In deze hartverscheurende brief onthulde Julie het ondenkbare: ze was niet alleen zijn adoptiemoeder… maar ook zijn biologische moeder .
Op 19-jarige leeftijd werd ze verlaten en berooid en moest ze Hugo thuis achterlaten. Jaren later keerde ze terug, zonder hem de waarheid te vertellen, uit angst om zijn wonden weer open te scheuren. Ze had zijn afwijzing en zijn woede geaccepteerd, zonder ooit op te houden van hem te houden.
“Ik hield van je voordat je geboren werd. Ik hield van je ondanks alles. Ik zal altijd van je houden.”
Onvoorwaardelijke liefde… eindelijk erkend
Toen Hugo deze woorden las, vloeiden de tranen. Alles viel op zijn plaats. De teddybeer , die ik al die jaren heb bewaard. Tedere gebaren. Oneindig geduld.
Voor het eerst fluisterde hij een woord dat hij nog nooit eerder had uitgesproken: “Mam.” »
Hij keerde regelmatig terug naar zijn graf, niet langer uit spijt, maar uit liefde. Een liefde die hij had begraven, ontkend, maar die nooit was opgehouden te bestaan. Een liefde die, ondanks de onuitgesproken woorden, de pijn en de stilte, de tijd en de dood had overwonnen.
