In tegenstelling tot traditionele mRNA’s, die in grote hoeveelheden worden geïnjecteerd om te worden vertaald in spike-eiwitten in de cel, gebruiken de nieuwe vaccins in ontwikkeling mRNA’s die in staat zijn tot zelfreplicatie in het lichaam dankzij de toevoeging van een enzymcomplex (replicase) van andere virussen (alfavirussen of flavivirussen). Resultaat: Het lichaam wordt een echte “fotokopieermachine” van het boodschapper-RNA, dat continu het doeleiwit (zoals spike) produceert, maar ook de replicase zonder enige precieze controle over de hoeveelheid of duur.
“Het is de slechtste van alle vaccintechnologieën, de gevaarlijkste,” zei Sabatier, wijzend op het risico van ongecontroleerde productie van virale eiwitten en enzymen in het lichaam.
Transamplificerende vaccins daarentegen gebruiken twee afzonderlijke mRNA’s: een voor de replicase en de andere voor het doelantigeen. Deze systemen beloven een enorme flexibiliteit, omdat het antigeendoelwit gemakkelijk kan worden gewijzigd.
Een van de controversiële innovaties is het gebruik van grafeen quantum dots als dragers voor boodschapper-RNA, dat conventionele lipide nanodeeltjes vervangt. Volgens Sabatier maakt dit sterk positief geladen grafeen weliswaar de efficiënte vectorisatie van mRNA mogelijk, maar brengt het een extra risico met zich mee: volgens hem zou het op afstand kunnen worden geactiveerd door echografie, licht of magnetische velden (5G, enz.), wat zou kunnen leiden tot sciencefictionachtige excessen.
