
Koppels die het toestaan om in elkaars bijzijn te scheten, blijven doorgaans langer bij elkaar.
Natuurlijk is het allemaal een kwestie van context en hoe je het doet . Een scheet kan een bron van schaamte zijn, maar het kan ook een aanleiding zijn voor gezamenlijk gelach. Veel koppels veranderen deze kleine voorvallen in momenten van medeplichtigheid .
Samen lachen om ongemakkelijke situaties versterkt de emotionele band . De meest memorabele herinneringen zijn immers niet altijd die waarop je er op je best uitziet, maar ook die waarop je authentieke momenten deelt .
Een verrassend cultureel verschil
De relatie met winderigheid verschilt per cultuur. In Japan is het bijvoorbeeld ondenkbaar om in het bijzijn van je partner een scheet te laten , omdat dit wordt gezien als een gebrek aan respect. In sommige westerse culturen wordt dit onderwerp daarentegen met meer luchtigheid en humor benaderd .
Dit bewijst dat het ongemak dat men ervaart niet universeel is, maar beïnvloed wordt door opvoeding en sociale normen . Uiteindelijk hanteert elk koppel zijn eigen regels voor de manier waarop ze samenleven . Het belangrijkste is om een balans te vinden die voor beide partners prettig is.
Een onverwacht bewijs van liefde
Psychologisch gezien versterkt het delen van kwetsbare momenten de emotionele banden. Jezelf laten zien in je ware licht , zonder filters of pretenties, is een van de fundamenten van een vervullende relatie.
Als je partner deze kleine momenten op een natuurlijke manier accepteert (of zelfs met je meelacht), komt dat waarschijnlijk doordat hij/zij van je houdt zoals je bent . Een gelukkig stel is vooral een stel waarbij je jezelf kunt zijn .
Wat als we loslaten?
Is het wel toegestaan om in het bijzijn van je partner een scheet te laten ? Het antwoord op die vraag verschilt per koppel, maar één ding is zeker: authenticiteit en vertrouwen zijn de pijlers van een langdurige relatie. In plaats van dit gebaar als een misstap te beschouwen, waarom zouden we het niet zien als een teken van oprechtheid en gemak ?
Van iemand houden betekent immers ook dat je zijn of haar kleine onvolkomenheden accepteert… en soms ook dat je naar die onvolkomenheden luistert!