“Ik heb een maand vrij genomen. Ik ga nergens heen totdat ik die gouden glimlach op je gezicht zie, oma. »
En Linda wist wat ze moest doen om Marlene weer een glimlach te bezorgen.
Alleen ter illustratie | Bron: Pexels
Alleen ter illustratie | Bron: Pexels
Linda’s aanwezigheid was een grote hulp voor Marlene. Ze hoefde zich geen zorgen te maken over het koken voor zichzelf.
Er waren dagen dat Marlene rot brood at als avondeten, als ze geen zin had in een echte maaltijd. Maar nadat Linda was aangekomen, voelde ze zich weer op haar benen. Marlene had zich nog nooit zo ontspannen en gelukkig gevoeld.
Op een dag hoorde ze stemmen van vreemden buiten haar kamer en ze ging naar buiten om te kijken. Ze was verrast. Linda had de 9.000 dollar uitgegeven aan de renovatie van het huis en het repareren van het lek.
“Ik wist al heel lang dat je het mooie huis van opa wilde opknappen. Ben je nu blij, oma?! Ik heb het gerenoveerd, zodat je het prachtige huis kunt vinden waar je vroeger met je grootvader woonde. Vind je hem leuk?”
Marlene was sprakeloos. Ze liep zo snel als haar fragiele benen haar konden dragen naar Linda toe en gaf haar een knuffel. Marlene had nog nooit zo gehuild als die dag op Linda’s schouders.
Marlene deed vaak een wens. “Ik wil sterven als ik de gelukkigste persoon op aarde ben!” Een week later ging zijn wens in vervulling. Marlene stierf in haar slaap en liet Linda achter met meer dan alleen een gebroken hart.
Een paar dagen na de begrafenis worden Linda en Brian ontboden bij de advocaat in verband met het testament van de overleden Marlene, waar ze niets van wisten.
Toen ze aankwamen, hoorden ze dat er nog een onverwachte erfenis voor hen klaarlag.
vervolg op de volgende pagina
