Mijn buurvrouw weigerde mij te betalen ($250) om haar huis schoon te maken zoals we hadden afgesproken – ik heb haar een lesje geleerd
Ter verduidelijking zei hij dat hij “ruimte nodig had om weer contact te maken” en op een avond vertrok hij, waardoor ik alleen achterbleef met onze achtjarige zoon Damien en onze pasgeboren dochter Connie. Aangezien hij nooit meer terugkwam, vermoed ik dat hij veel meer heeft ontdekt dan alleen de ruimte. “Graanproducten, alstublieft?” ” vroeg ik aan mijn moeder. De zachte stem van Connie onderbrak mijn gedachtestroom. Vanaf de keukentafel keek ze mij aan met haar onschuldige, grote bruine ogen. Ik gaf hem met een nep-glimlach de doos ontbijtgranen van de bovenste plank. Op dat moment liep Damien, inmiddels veertien, hijgend en puffend de keuken in, nog steeds met zijn kenmerkende koptelefoon op. Met zachte stem kondigde hij aan dat hij Jake wilde ontmoeten, zonder met zijn ogen te rollen. “Zorg dat je voor het donker thuis bent. “Ik rende achter hem aan toen hij naar buiten stormde en herinnerde hem eraan dat hij zijn huiswerk moest afmaken als hij terugkwam. Het was voor ons dagelijks werk geworden om een dak boven ons hoofd te houden en tegelijkertijd de verantwoordelijkheden van het alleen opvoeden van twee kinderen te combineren. Werken in een callcenter was nuttig, maar het was niet mijn ideale baan. In die moeilijke tijden was een baan het enige dat telde. Op een dag klopte mijn nieuwe buurvrouw Emery, een vrouw van in de dertig, op mijn deur. Ze zag eruit alsof ze dagenlang niet had geslapen en haar ogen waren rood. “Hé Prudence, zou je het erg vinden als ik je om een grote gunst vraag?” ” vroeg ze met een licht trillende stem. Ik knikte en liet haar binnen. Emery probeerde haar kalmte te bewaren en stortte neer op de bank. De avond ervoor had ze een wild feest gehad, en toen had haar baas haar voor zaken uitgenodigd. Ze was te druk om haar appartement op te ruimen. Het was een regelrechte ramp. Als ik haar van dienst kon zijn, zou ze mij daarvoor compenseren. Ik keek op de klok en aarzelde. Het idee om wat meer geld te verdienen sprak mij aan, ook al stond mijn dienst op het punt te beginnen. Wij zouden er echt baat bij kunnen hebben. Ik ging aan de slag en werd het snel eens over een bedrag van $ 250. In Emery’s huis lag afval, half opgegeten eten en lege flessen. Ik heb twee hele dagen besteed aan schoonmaken, vegen en het weggooien van afval. Ik voltooide de klus ondanks mijn pijnlijke handen en rug, terwijl ik de hele tijd dacht aan de 250 dollar die Emery had beloofd. Met dat geld zouden we veel kunnen doen. Pas toen Emery terugkwam, ging ik hem zoeken. Toen ik het onderwerp geld ter sprake bracht, keek ze verbaasd en knipperde met haar ogen. Geld? “Wat voor betaling?” ” vroeg ze. Toen ze bleef volhouden dat er geen deal was, daalde mijn moraal. Ze duwde me weg, zei dat ze het te druk had en ging naar haar werk. Ik was verbijsterd en woedend. Ze had mij verraden en daar dacht ik de rest van de dag over na.Ze durfde te doen alsof we nooit ergens over hadden afgesproken, ondanks al mijn inspanningen. Ik zou niet zomaar toestaan dat ze haar straf kreeg. Mijn volgende zet moest strategisch zijn. Terwijl ik door de woonkamer liep, begon er een idee te ontkiemen; Het idee was riskant, maar ik vond het essentieel. Aan het eind van de dag vulde ik mijn auto met vuilniszakken op de dichtstbijzijnde stortplaats. In deze laatste momenten van hoop waren drastische maatregelen nodig. Ik ging naar huis en rationaliseerde mijn aanpak door voortdurend aan ons gesprek te denken. De straat die naar zijn huis leidde, was volkomen stil.
