Mijn ouders, die recht hadden op mijn nieuwe huis, eisten dat ik ze mijn nieuwe huis zou geven. Mijn schoonouders kwamen plotseling voor me op.

“Alleen door bloed,” merkte Mark op toen hij het huis binnenkwam. “Families helpen elkaar. Ze halen je niet onderuit. En jij doet dit al jaren met Carina.”

“Je mag zo trots zijn op je meisje,” vervolgde Carol. “Ze heeft zoveel voor ons gedaan. Ik ben zo trots op haar. Tom ook.” “Ze is de dochter die ik altijd al wilde.”

Mark kwam naar me toe en sloeg zijn arm om mijn middel.

Ik keek naar mijn ouders en zag de beginnende wetenschap op hun gezichten.

“Ik hou van je, echt waar,” zei ik. “Maar dit is mijn leven, en jij bent er pas vijf minuten weer bij, en nu eis je al dingen van me. Is dat eerlijk? Ik heb te hard gewerkt om dat door iemand af te laten pakken.”

Mijn vader zuchtte diep.

“Het was niet onze bedoeling om u van streek te maken,” zei hij.

“Respecteer dan mijn keuze,” zei ik zachtjes. “Wees aanwezig op mijn bruiloft, maar daarna kun je weer je eigen gang gaan.”

Na de confrontatie leken mijn ouders er wel wat van te begrijpen, al was het maar weinig.

Iedereen was stil toen we het restaurant verlieten, met uitzondering van Mark en mijn schoonouders. Ik zag er geen nut in om de maaltijd af te zeggen vanwege de onenigheid.

We gingen aan tafel om te eten. Iedereen was in gedachten verzonken. Ondertussen maakte Carol opmerkingen over hoe ze mij in mijn jurk zag.

“Mark, je staat een echte verrassing te wachten. Carina ziet er schitterend uit in die jurk,” mompelde ze, terwijl ze in haar zalmkleurige jurk dook.

Ik glimlachte naar mijn aanstaande schoonmoeder. Ik had altijd al geweten dat mama van me hield, maar haar opmerkingen die dag lieten me beseffen hoeveel.

Ik had geluk. Ik had geluk met Mark, maar nog meer met zijn ouders.

Ik zag hoe mijn moeders gezicht betrok toen Carol verder praatte over het passen van de jurk. Maar ik had niet de kracht om haar op te vrolijken.

Na het diner verlieten we het restaurant en namen afscheid van mijn ouders en zus.

“We zien je op de bruiloft”, zei mijn vader terwijl hij in de auto stapte.

“Ja,” zei ik. “Ik zie je dan.”

Laten we eens kijken wat er op mijn bruiloft gebeurt.

Wat zou jij gedaan hebben?