“Wat heb je gedaan?” Ik draaide me naar Jack, die plotseling erg geïnteresseerd raakte in zijn taart.
Mijn moeder zuchtte dramatisch. “Ik heb je beter opgevoed dan dit, Giselle. Wat voor normaal mens doet zich voor als blut?”
Jack en ik keken elkaar even aan.
“We zijn gek,” fluisterde hij.
“Maar ze passen perfect bij elkaar!” grijnsde ik.
En uiteindelijk was dat het enige dat telde.
Een paar maanden na onze bruiloft zaten Jack en ik op zijn (echte) luxe bank en bekeken we samen welke appartementen we wilden kopen.
“Weet je wat ik mis?” zei hij plotseling, met een nostalgische blik.
“Als je zegt dat die doodvalbank —”
“Martha zou er kapot van zijn als ze dat hoorde.”
“Martha probeerde mij met een veer te spietsen!”
Hij kuste mijn voorhoofd en grinnikte. “Ik hou van je!”
“Ik hou ook van jou,” glimlachte ik. “Ook al ben je een vreselijke acteur die dacht dat een hete plaat je armoedeverhaal geloofwaardiger zou maken.”
“Hé, dat optreden met die hot plate was een Oscar waard!” lachte hij.
En zomaar ineens waren we weer onszelf.
Twee belachelijke mensen die elkaar op de meest onverwachte manier ontmoeten, wat bewijst dat de beste liefdesverhalen soms niet om rijkdom of status gaan… het gaat over twee mensen die om zichzelf kunnen lachen, elkaars geheimen kunnen bewaren en verliefd worden op instant noedels, kapotte verwarmingen en een stoffige oude bank met lapjesdeken.
