Marissa vroeg Mark om voor de bruiloft naar huis te komen, omdat ze niets liever wilde dan dat hij haar naar het altaar zou begeleiden om hun overleden vader te vertegenwoordigen. Hoewel Mark er graag voor zijn zusje wilde zijn, was zijn schema te onvoorspelbaar om naar huis te komen.
Marissa was overstuur. Ze wilde dat haar broer erbij zou zijn op haar trouwdag. Ze stelde voor om de bruiloft uit te stellen, maar Mark haalde haar over om dat niet te doen. Ongeacht de datum kon hij nog steeds niet beloven dat hij erbij zou zijn.
“Het spijt me, Marissa,” verontschuldigt Mark zich. “Ik kreeg pas een paar dagen voor het geplande vertrek toestemming van mijn meerdere. Breng je huwelijk niet in gevaar, alleen maar vanwege mij. “Ik zal in gedachten bij jullie zijn,” legde hij uit.
