

Maar deze behoefte aan ruimte wordt niet altijd goed begrepen. Zijn vrouw maakt zich zorgen en vreest dat hij emotioneel zal weggaan of dat hij iets verbergt. Meneer Talence verzekert hem echter: hij houdt nog steeds evenveel van hem. “Waar ik naar op zoek ben, is geen eenzaamheid van het hart, het is gewoon een beetje uitstel voor de geest.” Het laat zien dat de behoefte aan eenzaamheid ook de uitdrukking kan zijn van diepe vermoeidheid, en niet van liefdeloosheid.
Zijn getuigenis is delicater. De heer Martin ging door een periode waarin zijn hart verloren ging. Na een ruzie, een nacht te veel, zette hij een verkeerde stap. Een ontmoeting, een relatie die standhield… en een geleidelijke afstand van zijn vrouw, tot het punt dat hij aanbiedt om in een andere kamer te slapen.
Achteraf gezien erkent hij dat deze fysieke afstand een diepere malaise bij het paar verborg. Gelukkig koos zijn vrouw voor vergeving en sindsdien proberen ze samen weer op te bouwen. “Het is in stiltes en afwezigheden dat we ons realiseren wat we dreigen te verliezen“, deelt hij geëmotioneerd. Een moeilijke weg, maar wel een die getuigt van een oprecht verlangen naar herstel.
Deze verhalen herinneren ons aan één essentieel ding: liefde wordt niet gemeten aan de hand van nachtelijke nabijheid. Apart slapen betekent niet per se dat je emotioneel weggaat. Soms is het gewoon een manier om een nieuwe balans te vinden in een andere levensfase.
De rest op de volgende pagina: