Een paar jaar geleden ging ik jagen in de regio Astrachan. Het was een interessant en vrolijk avontuur. Zeven dagen lang woonden we in tenten en het eten werd alleen op een open vuur gekookt. Zo’n tijdverdrijf is de droom van elke man: jagen, vissen en barbecueën. Omdat ik niet gewend was om in tenten te slapen, werd ik helaas snel verkouden en begon angina pectoris. Ik kon de nacht niet doorbrengen in een tent in zo’n staat. Mijn vriend bood aan om een paar dagen bij zijn oma te logeren. Ik accepteerde dit aanbod omdat ik absoluut niet in zo’n staat in een tent kon kruipen.
Toen ik bij zijn oma woonde, serveerde ze vaak wild (ganzen, eenden) op tafel. Ik was onder de indruk van de delicate smaak van het vlees. Het was sappig en zacht. Ik heb ook vaak hertenvlees gekookt, maar het heeft nog nooit zo goed gesmaakt, en de grootmoeder van een vriend serveerde me vlees dat gewoon in mijn mond smolt. Natuurlijk vroeg ik haar om het recept. Grootmoeder zei dat ze de volgende keer dat ze kookte, zeker haar geheim zou onthullen.
De volgende dag riep ze me naar de keuken. Op tafel lag een wilde gans die klaar was om te koken. Grootmoeder deed het in een pot, goot er water in en liet er vervolgens een gefacetteerd glas in zakken. Ik was erg verrast en begon vragen te stellen. Mijn oma zei dat ik moest opletten, en binnenkort zou ik alles met eigen ogen zien.
Er gingen ongeveer twintig minuten voorbij en er was een karakteristiek geluid te horen. Het glas begon op de bodem van de pot te kloppen. Oma kwam langs, haalde het schuim weg en zette de hitte tot een minimum. Het geluid stopte.
