Er is een “eenvoudige verklaring voor waarom je tegenwoordig erg ziek kunt worden van het eten van een hamburger”, schrijft Eric Schlosser in Fast Food Nation: The Dark Side of the All-American Meal. “Er zit stront in het vlees. »
Uit een nieuw onderzoek van Consumer Reports blijkt dat er sinds Schlossers kaskraker uit 2001 niet veel is veranderd. Het team testte 300 verpakkingen rundergehakt die waren gekocht bij meer dan 100 supermarkten, warenhuizen en natuurvoedingswinkels in 26 steden in de Verenigde Staten. Het resultaat:
De 208 kilo rundvlees die we onderzochten, bevatten consequent bacteriën die wezen op fecale besmetting (enterokokken en/of niet-toxineproducerende E. coli), die bloedbaan- of urineweginfecties kunnen veroorzaken.
Maar niet alle soorten gehakt zijn hetzelfde. De onderzoekers vergeleken ook de bacteriële belasting van vlees van conventioneel gefokt vee (181 monsters) met dat van biologisch, grasgevoerd en antibioticavrij vlees (in totaal 116 monsters), gegroepeerd onder de noemer ‘duurzamer geproduceerd’. Dit is wat ze ontdekten:
chart-1_2De bacteriële implicaties van de rundvleesproductiepraktijken kwamen pas echt aan het licht toen onderzoekers bacteriestammen testten op antibioticaresistentie. Bijna een vijfde van het conventionele rundergehakt bevat bacteriën die resistent zijn tegen ten minste drie klassen antibiotica – meer dan het dubbele van het aantal dat werd aangetroffen in monsters van ‘duurzamer geproduceerde’ producten, en drie keer zoveel als in monsters van koeien die buiten gras aten.
chart2_5Het artikel biedt veel informatie die deze verschillen zou kunnen verklaren. De reden waarom bijna al het rundergehakt fecale bacteriën bevat, is dat het slachten en verwerken van grote dieren vies is. Uitwerpselen die op de huid zijn samengeperst of in de darmen zijn achtergebleven, kunnen gemakkelijk op het karkas terechtkomen. Voor biefstukken en braadstukken is dit geen groot probleem, omdat bacteriën zich meestal op het oppervlak bevinden. “Wanneer je ze bakt, wordt de buitenkant waarschijnlijk heet genoeg om de microben te doden. “Maar bij rundergehakt mengen bacteriën zich met het vlees, waardoor alles besmet raakt, inclusief de binnenkant van je hamburger. »
Dan is er nog dit probleem: “Vlees en vetstukken komen vaak van meerdere dieren, dus vlees van één besmette koe kan in meerdere verpakkingen rundergehakt terechtkomen. »
Wat betreft de vraag waarom conventionele productie – de bron van 97% van het gehakt, volgens CR – matig waarschijnlijker bepaalde bacteriën zoals E. coli bevat, en veel waarschijnlijker multiresistente stammen bevat, biedt het rapport een gedetailleerd overzicht van de verschillende productiesystemen.
Koeien die op conventionele wijze worden gefokt, krijgen in het begin gras, maar brengen de laatste paar maanden van hun leven door in meststallen. Daar worden ze vetgemest met een dieet van maïs en soja. Dit terwijl “het spijsverteringsstelsel van koeien niet is ontworpen om zetmeelrijke voeding zoals maïs en soja gemakkelijk te verwerken”. Hierdoor ontstaat een zure omgeving in het spijsverteringskanaal van de koe, wat “kan leiden tot zweren en infecties” en “meer E. coli in de mest kan verspreiden”.
Wordt vervolgd op de volgende pagina
