Nu de consumptie van plantaardige alternatieven toeneemt, wordt de vraag naar de kwaliteit van eiwitten steeds urgenter. Onder de alternatieve keuzes is getextureerd plantaardig eiwit, vaak afkomstig van soja, een aantrekkelijke optie. Dit alternatief kan echter schadelijke effecten op de gezondheid hebben, vooral vanwege de sterk bewerkte aard ervan. Hieronder vindt u een overzicht van de risico’s die aan dit eiwit zijn verbonden, van de productieprocessen tot de gevolgen voor ons lichaam.
Een verrassende ervaring: onverwachte bijwerkingen
Dr. Eric Berg beschrijft een verontrustende persoonlijke ervaring waarbij hij, na het eten van kippenvleugels zonder bot die hij in de supermarkt had gekocht, een aantal alarmerende symptomen ervoer, zoals rode ogen, extreme vermoeidheid, misselijkheid en duizeligheid. Bij nader onderzoek ontdekte hij dat deze ‘kippenvleugels’ in feite waren gemaakt van getextureerd plantaardig eiwit, een veelvoorkomend ingrediënt in veel imitatievleesproducten. Dit experiment leidde tot een diepgaand onderzoek naar dit ultrabewerkte eiwit en de mogelijk schadelijke effecten ervan.
Gestructureerd plantaardig eiwit: een ultrabewerkt product
Getextureerd plantaardig eiwit, vaak afkomstig van sojabonen en soms van katoen, werd in de jaren 60 uitgevonden om de waarde van reststoffen uit de productie van zaadoliën, met name sojaolie, te verhogen. Dit product wordt tegenwoordig veel gebruikt in allerlei plantaardige voedingsmiddelen, van hamburgers tot hotdogs en vleesvervangers. De productie van dit eiwit vereist een intensief verwerkingsproces waarbij olie, voedingsstoffen en vezels worden verwijderd en blootgesteld aan chemische oplosmiddelen zoals hexaan.
Hexaan, een bestanddeel dat ook in benzine voorkomt, wordt gebruikt om oliën uit de grondstof te extraheren. Hoewel de toxische effecten voornamelijk zijn vastgesteld bij inademing, roept het gebruik van dit eiwit in voedsel vragen op over de veiligheid van dit eiwit op de lange termijn.
Het effect van nutriëntenuitputting
Een ander probleem dat ontstaat bij de consumptie van plantaardige eiwitten met een structuur, is het gebrek aan essentiële voedingsstoffen. In tegenstelling tot complete eiwitbronnen bevat het geen vitaminen, mineralen of vezels, die allemaal van nature aanwezig zijn in complete dierlijke of plantaardige bronnen. Om dit tekort te compenseren, kan het lichaam een beroep doen op de voedingsreserves in de lever en andere organen. Een andere, vergelijkbare vorm van eiwit, soja-eiwitisolaat, wordt vaak in verband gebracht met gezondheidsproblemen, met name lever- en galproblemen. Dit type eiwit wordt veel gebruikt in vervangende diëten, waarbij het productieproces bestaat uit onder andere verzuring, bleken en deodoriseren. Dit proces verandert de voedingswaarde van het voedsel.
Het risico van eiwitvergiftiging: ‘konijnenverhongering’
Een ander zorgwekkend effect dat samenhangt met de consumptie van geïsoleerde eiwitten is het fenomeen van eiwitvergiftiging, ook wel ‘konijnenhonger’ genoemd. Dit fenomeen doet zich voor wanneer men alleen magere eiwitten, zoals konijnenvlees, consumeert, en geen vetten en andere noodzakelijke voedingsstoffen bevat. Dit tekort aan essentiële voedingsstoffen kan leiden tot ernstige klachten, zoals vermoeidheid, diarree en in extreme gevallen de dood. Dit risico bestaat bij mensen die geïsoleerde eiwitten consumeren, zoals eiwitpoeders. Deze bevatten niet de benodigde vetoplosbare voedingsstoffen, wat een te grote belasting voor het lichaam kan betekenen.
vervolg op de volgende pagina
