Gisteren proefde mijn kleinzoon voor het eerst lariksnaalden, en hij vond het lekker. Het deed me denken aan mijn jeugd en de wilde kruiden en planten die we toen proefden.
We kunnen veel over dit onderwerp praten. Het eerste dat in je opkomt is prosvirka-wiet, dat we watermeloenen hebben genoemd.
Hij duwde over de wegen en dat vonden we helemaal niet erg. We scheurden het eraf met vuile handen, bliezen het stof eruit en aten het op.
En het ging niet om honger. Zo hebben we de wereld om ons heen leren kennen. Heb je ooit een ijsblokje geproefd of geprobeerd een slee in de kou te proeven? Dus we hebben alles geprobeerd
