Toen kwam de rekening.
“Ohhhh wauw,” zei tante Linda, terwijl ze naar de rekening staarde alsof deze in een vreemde taal was geschreven.
“Kijk eens naar dat totaalbedrag… Ik zou je wel willen helpen, maar weet je, we zijn nog steeds bezig met het afbetalen van die timeshare van twee zomers geleden.”
We dachten allemaal dat jij dit wel zou regelen, Jade. Je bent bijna klaar met het afbetalen van je huis, toch? En jij hebt de beste baan van ons allemaal. Jij weet hoe je dingen voor elkaar krijgt. We zullen je steunen… emotioneel.
En toen had tante Linda het lef om haar een schuldgevoel aan te praten.
“En kom op… het is voor oma. Het is haar grote dag. We hebben er misschien niet veel meer van, weet je.”
Ik zei: “Laat me even snel iets afhandelen, dan gaan we weer verder met dit gesprek.”
Ik wist dat ze van plan waren de rekening niet te betalen, maar om zo ver te gaan oma op haar verjaardag in de steek te laten! Dat was gewoon wreed.
“Oma, gaat het?” vroeg ik terwijl ik terug in mijn stoel gleed.
“Daar ben je!” zei oma,
“Gaat het goed, Jade? Is alles betaald? Ik kan wel wat betalen als dat nodig is, lieverd… Ik heb niet veel bij me, maar ik heb gespaard…”
