Ik knikte. “Het lijkt erop.”
“Wacht even,” zei hij, terwijl het tot hem doordrong. “Al die keren dat je deed alsof je onder de indruk was van mijn kookkunsten op hete platen…”
“Oh, dat was geen acteren. Ik was echt verbaasd dat iemand eetbaar voedsel op dat ding kon maken.”
Jack barstte in lachen uit.
“We zijn belachelijk,” zei hij hoofdschuddend. “Ik was hier om te kijken of je een goudzoeker was, en jij,” hij gebaarde naar het landhuis achter me, “had je de hele tijd een paleis?”
“Eigenlijk,” grijnsde ik. “Ik denk dat we allebei geslaagd zijn voor de test.”
Jack leunde achterover in zijn stoel en grinnikte nog steeds. “Dus, betekent dit dat je antwoord ja is?”
Ik tikte op mijn kin en deed alsof ik nadacht. “Hmm. Ik denk dat ik met je trouw!”
Hij trok me in een kus. “Je bent onmogelijk.”
“En jij vindt het geweldig.”
Zes maanden later trouwden we in een kleine maar prachtige ceremonie. De bruiloft was perfect, op één klein detail na: onze families bleven maar praten over hoe we elkaar voor de gek hielden.
“Ik kan nog steeds niet geloven dat je een jaar lang instantramen hebt gegeten,” fluisterde mijn moeder tijdens de receptie. “Je houdt niet eens van ramen!”
“De dingen die we voor de liefde doen, mam,” fluisterde ik terug, terwijl ik zag hoe Jack mijn grootmoeder charmeerde op de dansvloer.
Jacks vader verslikte zich bijna in zijn champagne van het lachen. “Jullie hebben een heel jaar lang jullie rijkdom voor elkaar verborgen gehouden? Dat is pas een bijzondere verbintenis.”
“Weet je nog dat je bij Jacks nep-appartement op bezoek was?”, vroeg zijn zus. “Hij heeft drie uur lang strategisch watervlekken op het plafond gemaakt!”
vervolg op de volgende pagina
